Eerste weekend!

M’n eerste weekend in Malawi! Zaterdag stond ik vroeg op want ik had besloten om de was te doen. En dat doen we hier in Malawi ouderwets met de hand. Dus hup, kleren in een emmer, wasmiddel erbij, warm water, en oh… Natuurlijk hadden we weer geen stroom dus hebben we het water maar opgewarmd op het gasstelletje. Nou, schrobben maar en daarna de kleding drogen in het zonnetje. Ondertussen hebben we heerlijk op de veranda in het zonnetje gezeten.

Rond een uurtje of 12 gingen we met z’n alle naar Four Seasons om te lunchen. Daar gingen we dan, we met z’n alle in de minibus. De minibus ging eerst even tanken. Hier tanken ze meestal maar 1 of twee liter per keer, geen idee waarom, maar dat zorgt er wel voor dat ze af en toe zonder benzine komen te staan. Toen we namelijk waren overgestapt op het volgende busje wilde deze niet meer starten. De conducteur rent dan snel met een lege frisdrankfles naar het dichtstbijzijnde benzine station, haalt een litertje benzine en dan kunnen we weer verder. Die minibusjes gaan nooit vervelen geloof ik!

Uiteindelijk kwamen we dan aan op bestemming. Binnen bij Four Seasons heb je een grote binnentuin met allemaal tafeltjes in de schaduw van de bomen. We zijn hier neergeploft en hebben heerlijk luxe geluncht. Nee, nog steeds geen maispap voor mij ;)! Oh en om het af te sluiten natuurlijk nog een lekker taartje. Toen we net opstonden om weer terug naar huis te gaan begon het enorm hard te regenen en onweren en er leek geen einde aan te komen. Daar stonden we dan, ruim drie kwartier lang zielig te schuilen voor de regen. Ondertussen was één van ons aan de praat geraakt met de eigenaar en die was zo aardig om vervoer naar de dichtstbijzijnde minibus te regelen. Dus we zijn helemaal droog thuis gekomen!

Op zondag lekker naar het zwembad bij crossroads. De dag begon erg bewolkt maar rond het middaguur begon het zonnetje te schijnen. Ja, dat heb ik geweten want ik zie er nu, ondanks de zonnebrand, uit als een kreeft. Ach, lesje ook weer geleerd. Vanaf een uurtje of 4 zijn we met alle vrijwilligers gaan bbq’en. Gezellige boel hier in Malawi! ’s Avonds vroeg slapen want de volgende dag moest ik vroeg op om weer naar het Kamuzu College te gaan om de betaling te doen.

De volgende ochtend om half 8 ging ik op pad naar het Kamuzu College. Eenmaal aangekomen was de cashier er nog niet. Dus daar zat ik dan, wachten, wachten en nog eens wachten. Een uur later was de cashier er dan eindelijk en dacht ik te kunnen betalen. Maar nee hoor, er moest nog een account voor mij worden aangemaakt dus ik mocht dan de volgende dag terug komen. Na een aantal keer uitleggen dat ik dat ik echt wilde dat alles vandaag geregeld zou zijn kon het allemaal opeens wel. Het was wel weer een uur wachten maar toen kon ik eindelijk betalen en kreeg ik eindelijk de juiste stempels om s’ middags mee naar het Nursing Council te gaan. Ja, hier in Afrika gaat het allemaal niet zo snel. Daar moet ik nog aan wennen.

Bij het Nursing Council werden we eerst weer van het kastje naar de muur gestuurd. Uiteindelijk kwamen we bij een mevrouw met een hele hoge positie daar. Ik heb braaf antwoord gegeven op al haar vragen en ze was heel enthousiast. ‘Nou, dat viel mee!’ dacht ik nog. Maar ik moest nog een ander gesprek bleek later. Ook hier werden de oren van m’n lijf gevraagd en begreep ik soms niet helemaal wat ze nou wilde horen. Maargoed, uiteindelijk waren ze tevreden en kreeg ik, na weer een betaling uiteraard, eindelijk officieel toestemming om te mogen beginnen aan mijn stage! YES!

Morgen is het dan eindelijk zover, mijn eerste stagedag bij het Likuni Mission Hospital. Ik ben benieuwd!

Kennismaking Likuni Mission Hospital & House of Joy

Daar ging ik dan. Om 08:00 uur ’s ochtends met Janneke op pad naar het Likuni Mission Hospital om alvast kennis te maken met het personeel daar. Na een hobbelige rit (door de regen zijn er allemaal gaten in de weg gespoeld) komen we aan bij het ziekenhuis. Daar heb ik eerst kennis gemaakt met de non. Het ziekenhuis wordt namelijk door nonnen gerund. Daarna gingen we naar Jakob, de hoofdverpleegkundige. Na een kennismaking heb ik een rondleiding gehad in het ziekenhuis. Er is een mannen, vrouwen en kinderafdeling. Ook is er nog een speciale afdeling voor kraamzorg en een Out Patient Department. Dit is een soort eerste hulp. Alle patiënten komen ook binnen via het OPD. Patiënten in dit ziekenhuis liggen met z’n alle op een zaal. Niet maximaal 6 personen zoals in Nederland. Naast het ziekenhuis heb je de private wing. Hier komen de wat rijkere mensen en ze betalen ervoor om hier alleen op een kamer te liggen. Het geld dat binnenkomt door de private wing wordt gebruikt om de kosten in de rest van het ziekenhuis zo laag mogelijk te houden. Ik ben tijdens de rondleiding aan het personeel voorgesteld en ik was erg welkom om in Likuni stage te komen lopen. Een warm welkom dus, maar nu nog de registratie regelen op het Kamuzu College for Nursing…

Eerst tussendoor nog even boodschappen doen. Veel producten zitten niet vast in het assortiment van de supermarkt dus het is maar de vraag of de producten die je wilt hebben er wel zijn. Ook wordt er heel veel geïmporteerd. Dat maakt sommige producten erg duur. Nutella chocoladepasta kost bijna vijf euro!

Om 14:00 hadden we een afspraak op het Kamuzu. Na een lang gesprek was eindelijk alles geregeld, ik zou alleen morgen dan nog even langs moeten komen om te betalen. Helemaal prima, dan alleen maandag nog naar het Nursing Council om de registratie compleet te maken. Wat een gedoe!

De volgende dag ging ik met iemand mee naar het project ‘House of joy’. Hier worden weeskinderen van 0 tot 5 jaar opgevangen totdat ze weer terug naar hun ouders kunnen of totdat er een passend Malawiaans adoptiegezin is gevonden. Maar voordat we er waren moesten we eerst met het minibusje naar het centrum. Helaas zaten ze allemaal vol dus hebben we ruim 25 minuten moeten lopen voordat we in een busje erbij paste. Eenmaal aangekomen op het project werd ik weer met open armen ontvangen. Ja, Malawi is echt ‘the warm heart of Africa’. Alle kindjes op het project waren zo lief. Het is echt onvoorstelbaar dat deze kinderen soms gewoon langs de kant van de weg worden achtergelaten. Rond 11:00 kregen we echte Malawiaanse thee. Het was meer een soort thee met heel veel melk en suiker en zo zag het er ook uit. Opzich wel lekker, maar wel vreemd. Daarbij kregen we wat boterhammen met boter. Beleg doen ze hier niet aan en de boter erop was blijkbaar heel uitzonderlijk. Achja, goed voor de lijn ;).

’s Middags ging ik weer weg om naar het Kamuzu college te gaan om de betaling te doen. Eenmaal daar aangekomen moest ik eerst een half uur wachten op de secretaresse die me naar de juiste balie zou brengen. Eenmaal bij de balie bleek de persoon die over de betalingen gaat helemaal niet aanwezig te zijn. Ik mag dus maandag terug komen… Heb ik weer. Dan maar terug naar huis en voor het eerst alleen in een minibusje. Best spannend want volgens mij hebben ze zelf ook geen idee waar ze naar toe rijden.

Eenmaal thuis hebben we lasagne gemaakt. Toen we het in de oven wilde zetten viel alleen de stroom uit. Dan maar wat anders maken op de gasbrander. En toen we daar net mee begonnen waren ging de stroom weer aan. Oke, dan toch maar de lasagne in de oven. Ach, morgen weer een dag. Welkom in Afrika!

Liefs, Marit

Malawi

Wat een lange reis is het naar Malawi. Na twee keer overstappen ben ik gisteren rond 12:45 lokale tijd geland op het ‘enorme’ vliegveld van Lilongwe. Eerst langs de douane. Gelukkig had ik al een visum want er stond een enorme rij en het tempo was echt Afrikaans. Ik mocht gelijk door voor de paspoort controle en na wat vragen kreeg ik mijn stempel en mocht ik doorlopen naar de bagageband. Toen ik mijn bagage had moest ik mijn tas nog openmaken voor controle. Alles was gelukkig goed, alleen de biotex vonden ze maar vreemd.

Eenmaal buiten stond Janneke op mij te wachten. Het eerste wat we hebben gedaan is geld pinnen en mijn simkaart activeren. Zo konden we onderweg naar het DoingGoood huis beltegoed kopen zodat ik kon internetten. Eenmaal in het huis aangekomen heb ik een rondleiding gehad van Janneke en ben ik mijn spullen gaan uitpakken. Na een uurtje kwamen langzamerhand de andere vrijwilligers thuis van hun projecten. Toevallig gaan ze altijd op dinsdag uit eten dus dat was een leuke eerste avond voor mij. Eenmaal na het eten was ik best moe van de reis en de volgende ochtend kreeg ik een rondleiding door Lilongwe. Daarom ben ik niet al te laat gaan slapen.

Na een goede eerste nacht stond ik om 09:00 klaar om op pad te gaan voor de citytour. Vanaf het DoingGoood huis is het ongeveer een kwartier lopen naar de minibusjes. Daarom namen we de fietstaxi. Een fietstaxi is toch iets heel anders dan wat je jezelf erbij voorstelt. Het is een éénpersoons fiets waarbij achter het zadel een stuur is gemaakt, een kussentje op de bagagedrager is geplakt en steuntjes voor de voeten zijn gemaakt. Je zit dus gewoon letterlijk achterop de fiets en wordt zo naar je bestemming gebracht. Daarna zijn we in een minibusje gestapt om naar het centrum te gaan. De minibusjes zitten echt propvol. Je zit met zo’n 15 man in een busje voor 9 personen. Ook in Malawi mag dat eigenlijk niet, dus als ze controle tegenkomen keren ze snel om en rijden een andere route. In het centrum zijn we langs alle winkels en marktjes gelopen zodat ik voortaan ook weet waar ik mijn boodschappen kan doen. Hierna zijn we met de tuktuk naar huis gegaan zodat ik alle vervoersmiddelen heb gehad. Een tuktuk is relatief een duur vervoersmiddel. De kosten zijn ongeveer 1500 kwacha per rit. Dat is omgerekend ongeveer twee euro. Niet heel duur maar wel minstens 5 keer zo duur als een minibus.

Morgen ga ik kennis maken bij het Likuni Mission Hospital en ’s middags naar het Kamuzu college om mijn registratie als verpleegkundige stagiair te regelen. Ik ben benieuwd!

Liefs, Marit

De laatste voorbereidingen

Morgen is het dan eindelijk zover! De laatste dingen inpakken en dan vlieg in helemaal in m'n uppie naar Malawi om stage te gaan lopen in een ziekenhuis. Super spannend natuurlijk!

Vindt je het leuk om te weten hoe het met mij gaat? Via deze site ga ik al mijn ervaringen, belevenissen en avonturen bijhouden. Je kan ook ergens in de rechter kolom je email adres achter laten. Dan krijg je een mailtje als ik iets nieuws plaats.

Laat het avontuur maar beginnen!

Liefs, Marit