Het tweede weekend alweer in Malawi. Op zaterdag gingen we naar een Wildlife park. Hier worden dieren opgevangen, beter gemaakt en als het kan daarna weer vrijgelaten in het natuurreservaat in Malawi. Een mooi initiatief dus en ze worden onder andere gesponsord door stichting Aap. Hierna hebben we lekker gelunched en zijn we met een minibusje naar een shoppingcentrum gegaan om boodschappen te doen. Helaas denken veel mensen hier dat je enorm rijk bent als je blank bent en dat ze dus makkelijk het dubbele tarief kunnen rekenen. Na een enorme discussie met de conducteur van de minibus moesten we alsnog het dubbele bedrag betalen. Uit protest zijn we daarom daarna naar huis gelopen: een wandeling van ongeveer 70 minuten. Heel erg was dat ook weer niet, want de omgeving is prachtig hier.

Op zondag ben ik een dag thuis gebleven omdat ik helaas enorm ziek was. Geen zwembad voor mij vandaag. Nou ik heb in ieder geval goed kunnen uitrusten.

Op maandag had ik weer stage. Vanaf vandaag sta ik voor drie weken op de 'Female ward'. We begonnen de dag met de artsenvisite. Deze werd door een clinical officer gedaan. Hij heeft alles in het Engels aan mij uitgelegd zodat ik ook begreep wat de patiënten precies hadden. Er was één patiënt die van meningitis werd verdacht. Daarom ging de arts een ruggenmergpunctie doen. Dat deed hij gewoon op zaal. Hij trok wel steriele handschoenen aan maar daarmee pakte hij van alles beet. Er werd snel een watje met alcohol over de ruggengraat gedaan en vervolgens werd er geprikt. Dit gebeurde trouwens met een infuusnaald. Ja, hier moeten ze roeien met de riemen die ze hebben en bij gebrek aan beter is zo'n infuusnaald best wel multifunctioneel. Toch blijf ik me over zulke dingen verbazen. Verder mocht in vandaag injecties geven en medicijnen klaarmaken en toedienen. 's Middags kwam de anesthesist langs om zich voor te stellen. Hij vond het helemaal leuk dat er weer een buitenlandse stagiair was en hij wilde maar al te graag dat ik een dagje mee kom lopen op de OK. Nou, dan gaan we dat zeker een keer doen! Elke dinsdag en donderdag is het operatiedag dus er is vast wel een keer een moment dat ik mee kan kijken. Een leuke dag om de week mee te beginnen!

Op dinsdag begon m'n dag wat minder. Ik was 40 minuten te laat. Tja, met de minibusjes weet je nooit helemaal zeker hoe laat je aan komt en of je überhaupt wel aan gaat komen. Eenmaal in het ziekenhuis gingen we gelijk de visite lopen. Er werd weer een ruggenmergpunctie gedaan. Ik begin er aan gewend te raken! Verder hebben we nog wat medicijnen gegeven aan patiënten maar vervolgens was er van 10:00 tot 12:00 niks meer te doen. Tja, daar zit ik dan. Ik moet er echt nog enorm aan wennen dat het hier normaal is dat je soms twee uur zit te niksen. Dit gaat enorm tegen m'n gevoel in. In Nederland mag je blij zijn als je twee minuten de tijd hebt om te zitten. Na de middagpauze heb ik nog geholpen met een patiënt klaar maken voor OK en heb ik een andere patiënt opgehaald van de OK. Hier kwam ik de anesthesist weer tegen. Hij vond het erg jammer dat ik niet meteen vandaag al mee ging kijken op de OK. Nou ik ben in ieder geval van harte welkom daar.

Vandaag weer een dagje. Wat een gedoe was het weer met de minibusjes. Tot nu toe heb ik elke dag naar een andere bushalte moeten lopen wat nog eens 10 minuten verder lopen is. Maar ach, ook dat hoort bij het leven in Malawi. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis was er een presentatie over diabetes door artsen uit LA. Deze liepen ook de artsenvisite mee op de vrouwenafdeling. Leuk, nu ben ik niet meer de enige azungu (blanke) in het ziekenhuis. De artsenvisite werd nu door de enige arts in het ziekenhuis gedaan en hij nam er uitgebreid de tijd voor om alle vragen van de andere artsen te beantwoorden. Ook leuk voor mij om zo nog wat extra kennis op te doen! Verder heb ik vandaag voor het eerst hier in het ziekenhuis bloed geprikt bij een patiënt. Dit doen ze hier gewoon met een spuit met een naald eraan. Zoals ik al eerder zei, roeien met de riemen die je hebt. Nou, voor mij in ieder geval leuk om het op deze manier te leren. Verder was het een drukke dag (voor Malawiaanse begrippen) en heb ik nog een blaaskatheter mogen verwijderen. Nou, als alle stage dagen zoals de afgelopen week verlopen ben ik helemaal blij!

Verder merk ik dat het personeel in het ziekenhuis steeds meer aan mij begint te wennen. Ze gaan steeds meer praten en lachen en de sfeer wordt steeds weer wat meer ontspannen. Dat geeft een goed gevoel!

Nu ga ik mijn spullen inpakken want voor ons begint deze week het weekend al op donderdag! Morgen gaan we voor 3 dagen naar Cape Maclear. Zin in!

Liefs, Marit