Eerste stageweek

Op dinsdag is het niet alleen valentijnsdag maar ook mijn eerste stagedag bij Likuni! Om 06:00 ging ik de deur uit om op pad te gaan naar het ziekenhuis. Zo vroeg is nog niemand wakker en kan ik heerlijk genieten van het nog slapende Lilongwe. Zelfs de minibusjes zijn rustig op dit tijdstip. De reis naar het ziekenhuis duurt ruim een uur waarvan ik bijna een half uur aan het lopen bent. Ja, aan m'n dagelijkse 30 minuten beweging kom ik wel! Met het minibusje ga ik door de buitenwijken van Lilongwe. Hier zie je vooral kleine hutjes met rieten dakjes en mensen op een vuilniszak zitten die fruit verkopen. In deze buitenwijk komen ook niet zo vaak blanke mensen dus ze vinden mij allemaal reuze interessant.

's Ochtends beginnen ze in het ziekenhuis met het voorlezen uit de bijbel. Daarna wordt er met z'n alle gezongen en gaan ze bidden. Bijzonder om dit zo mee te maken! Hierna worden eventuele mededelingen gedaan en gaat iedereen naar een zaaltje waar gezamenlijk wordt overgedragen. Hierna begon dan eindelijk echt mijn stage, op de vrouwen afdeling. De verpleegkundigen zijn allemaal heel aardig en ik voel me heel erg welkom. We begonnen gelijk met de artsenvisite. Dit gaat half in het Engels en half in het Chichewa. Voordat ik doorheb dat het weer over is gegaan op Engels is het gesprek al voorbij. Hmm, dat gaat vast wennen.
Na de visite mocht ik antibiotica geven aan een patiënt. Dit wordt niet zoals in Nederland opgelost in een zakje NaCl, maar gewoon rechtstreeks in het infuusnaaldje gespoten. Terwijl dit erg pijnlijk is... auw... Daarna ging de arts een onderzoek doen en trok daarvoor steriele handschoenen aan. Met die steriele handschoenen pakte hij vervolgens wel gewoon de hand van de patiënt en de dekens vast. Tja, zo gaat dat hier blijkbaar in Afrika. In mijn middagpauze, die anderhalf uur duurt, kwam ik overal slapend personeel tegen. Ook heel normaal hier. Na de pauze heb ik ook nog een miskraam gezien. Nou dat was me een dagje wel. Ik ben benieuwd wat morgen allemaal met zich meebrengt!

Op woensdag stond ik op de mannenafdeling. Voordat ik daar heen ging werd ik eerst na het gebed voorgesteld aan al het personeel. Dat was best spannend. Na de overdracht heb ik nog een klinische les over urineweg infecties bijgewoond. Best leuk om te zien hoe ze dat hier doen. Eenmaal op de mannenafdeling bleek er maar één patiënt te liggen. De hele ochtend was het dus zitten en een beetje praten met de verpleegkundigen. Die waren trouwens de hele tijd chichewa met elkaar aan het praten. Tja, daar zit je dan... Zij moeten ook een beetje aan mij wennen. Gelukkig kwam rond 11:00 de supervisor van het Kamuzu College en had ik wat afleiding. Daarna kwam Janneke nog even langs om te kijken hoe het met mij ging. Gelukkig was de dag toen zo om. Ja dit dagje was een stuk minder dan de dag ervoor. Maar ook dit hoort erbij.

Op donderdag stond ik op de kinderafdeling. Hier werd ik heel warm ontvangen en ik werd gelijk overal mee naar toe gesleept. Alles werd voor me vertaald naar het Engels en het was reuze interessant allemaal. Wat mij heel erg opviel is dat bijna alle kinderen Malaria en bloedarmoede hebben. Hier zijn ze echt doodziek van. Gelukkig werken de antimalaria medicijnen erg snel en zijn de meeste er ook zo weer bovenop. Bij kinderen wordt de medicatie trouwens ook zo het infuus ingespoten. Heel erg zielig, ze krijsen het allemaal uit van de pijn. S' middags kon ik nog meekijken bij jet verzorgen van een wond en daarna was de dag alweer voorbij.

Vandaag stond ik op het OPD. Eerst heb ik in de ochtend nog een presentatie over nieuwe medicijnen van een bedrijf uit India bijgewoond. Daarna ging ik naar de afdeling. In het kamertje waar ik zat kwamen veel zieke kindjes langs. Sommige kregen een prikje en mochten weer naar huis terwijl andere te ziek waren en moesten blijven. Als ze moesten blijven kregen ze gelijk een infuusnaaldje. Ze vroegen mij of ik dit wilde doen, maar voorlopig laat ik de infuusjes prikken nog even over aan de verpleegkundigen. Ik hou het nog voorlopig alleen nog even bij het geven van injecties. Verder was er voor mij niet veel te doen behalve wat meekijken. Ach, dat komt vanzelf wel!

S avonds hebben we heerlijk zelfgemaakte patat op. Een goede start van het weekend! Als we eten over hebben gooien we het trouwens niet weg. Dit geven we aan de night guard. Die is hier ontzettend blij mee. Ondertussen ben ik al ruim anderhalf week in Malawi en begin ik steeds meer te wennen. Deze week is echt ontzettend snel voorbij gevlogen. Vanaf volgende week start ik voor drie weken op de vrouwenafdeling. Ik ben reuze benieuw en heb er zin in!

Liefs, Marit

Reacties

Reacties

Virginia

Klinkt allemaal super leuk en wat zijn het gave ervaringen!

Agnes

Wat bijzonder allemaal
En wij maar klagen over d zorg in NL
????

Betty

Goh, wat een ervaringen
En wat zielig dat ze die antibiotica zo inspuiten.
Misschien kun je ze nog wat leren!
Geniet van je weekend en tot je volgende verslag

Carla

Mooi om te lezen Marit !
Wij hebben het hier veels goed ...

Frank

Weer een ontzettend mooi verhaal. Toch wel iets anders dan wat je op vakantie meemaakt.

Anita

De eerste stage week zit erop! Even wennen aan alles en iedereen. Dat snap ik heel goed! Heerlijk dat nu al dat geregel klaar is en dat je nu tijd hebt om je op je stage te richten. Het weekend staat weer voor de deur....Ben erg benieuwd naar je belevenissen. Xxx

Pauline

Wel pittig allemaal als ik dit zo lees, maar toch ook een hele mooie ervaring. Knuffel

hellen

wat een andere wereld, wat zal jij je ogen uit kijken. En ja, al dat nieuwe is ook even wennen. Ik vind je ongelooflijk dapper. Je krijgt vast een leerzame tijd op de vrouwen afdeling. Veel succes en plezier.

Julia

Wat fijn dat je eindelijk aan je stage bent begonnen! Welke afdeling vond je uiteindelijk het leukste? Het zal aan het begin nog wel even flink wennen zijn, maar uiteindelijk komt dat allemaal goed!!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!