Wat een lange reis is het naar Malawi. Na twee keer overstappen ben ik gisteren rond 12:45 lokale tijd geland op het ‘enorme’ vliegveld van Lilongwe. Eerst langs de douane. Gelukkig had ik al een visum want er stond een enorme rij en het tempo was echt Afrikaans. Ik mocht gelijk door voor de paspoort controle en na wat vragen kreeg ik mijn stempel en mocht ik doorlopen naar de bagageband. Toen ik mijn bagage had moest ik mijn tas nog openmaken voor controle. Alles was gelukkig goed, alleen de biotex vonden ze maar vreemd.

Eenmaal buiten stond Janneke op mij te wachten. Het eerste wat we hebben gedaan is geld pinnen en mijn simkaart activeren. Zo konden we onderweg naar het DoingGoood huis beltegoed kopen zodat ik kon internetten. Eenmaal in het huis aangekomen heb ik een rondleiding gehad van Janneke en ben ik mijn spullen gaan uitpakken. Na een uurtje kwamen langzamerhand de andere vrijwilligers thuis van hun projecten. Toevallig gaan ze altijd op dinsdag uit eten dus dat was een leuke eerste avond voor mij. Eenmaal na het eten was ik best moe van de reis en de volgende ochtend kreeg ik een rondleiding door Lilongwe. Daarom ben ik niet al te laat gaan slapen.

Na een goede eerste nacht stond ik om 09:00 klaar om op pad te gaan voor de citytour. Vanaf het DoingGoood huis is het ongeveer een kwartier lopen naar de minibusjes. Daarom namen we de fietstaxi. Een fietstaxi is toch iets heel anders dan wat je jezelf erbij voorstelt. Het is een éénpersoons fiets waarbij achter het zadel een stuur is gemaakt, een kussentje op de bagagedrager is geplakt en steuntjes voor de voeten zijn gemaakt. Je zit dus gewoon letterlijk achterop de fiets en wordt zo naar je bestemming gebracht. Daarna zijn we in een minibusje gestapt om naar het centrum te gaan. De minibusjes zitten echt propvol. Je zit met zo’n 15 man in een busje voor 9 personen. Ook in Malawi mag dat eigenlijk niet, dus als ze controle tegenkomen keren ze snel om en rijden een andere route. In het centrum zijn we langs alle winkels en marktjes gelopen zodat ik voortaan ook weet waar ik mijn boodschappen kan doen. Hierna zijn we met de tuktuk naar huis gegaan zodat ik alle vervoersmiddelen heb gehad. Een tuktuk is relatief een duur vervoersmiddel. De kosten zijn ongeveer 1500 kwacha per rit. Dat is omgerekend ongeveer twee euro. Niet heel duur maar wel minstens 5 keer zo duur als een minibus.

Morgen ga ik kennis maken bij het Likuni Mission Hospital en ’s middags naar het Kamuzu college om mijn registratie als verpleegkundige stagiair te regelen. Ik ben benieuwd!

Liefs, Marit